Płk Stefan Langner

Zasłużony oficer II Rzeczpospolitej

Materiały w całości zaczerpnięto z portalu: Naukowy.pl

Biografia[]

Stefan Langner urodził się 30 czerwca 1895 roku w Sulęcinku, w powiecie średzkim. Po ukończeniu gimnazjum w Essen, rozpoczął studia politechniczne. W 1914 roku został powołany do wojska niemieckiego i po kilkumiesięcznej służbie w 24 pułku pionierów skierowany do Szkoły Oficerskiej Pionierów w Hanowerze Minden. Po jej ukończeniu, powrócił do 24 pułku pionierów, w którym był dowódcą plutonu a następnie kompanii. Z pułkiem tym wyjechał na front francuski, gdzie do 1918 roku brał udział w walkach pod: Ypres, Brugge i Verdun. Jesienią 1918 roku wrócił do kraju i już 1 listopada wstąpił do Wojska Polskiego, w którym otrzymał przydział do 1. Pułku Inżynieryjnego z dniem 2 grudnia 1918r. w Warszawie. W lutym 1919 roku został odkomenderowany z grupą saperów do pociągu pancernego „Mściciel” i skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej na Wołyniu. W czasie walk o Kowel wsławił się rozbrojeniem ładunków zaminowanego mostu kolejowego na rzece Turii. Następnie wysadził most kolejowy na rzece Stochód, przez co uniemożliwił nieprzyjacielowi opanowanie go pociągami pancernymi. Następnie jako dowódca kompanii pionierów i referenta technicznego 9 Dywizji Piechoty dowodzonej przez gen. Sikorskiego, wyróżnił się w kierowaniu pracami fortyfikacyjnymi na przyczółku mostowym „Rzeczyca” w czerwcu 1920 roku. Do 1921 roku był zastępcą szefa Inżynierii i Saperów 2 Armii. W okresie od 1922 do 1924 dowodzi 23 batalionem saperów, a w 1925 dowodzi 17 batalionem saperów w 7 pułku saperów. W 1926 roku został wyznaczony na zastępcę szefa Inżynierii i Saperów DOK VII w Poznaniu. A w 1927r zostaje zastępcą dowódcy 9 pułku saperów. W latach 1930-1934 był dowódcą 4 batalion saperów w Przemyślu. W 1934 przeszedł na stanowisko Dowódcy Saperów w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1936 roku wyznaczono go na dowódcę 3 Grupy Saperów, obejmującej 12 ośrodków sapersko-pionierskich, zorganizowanych przy dywizjach piechoty. W lipcu 1939 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy saperów armii „Łódź”. Po wycofaniu się armii do obrony Warszawy, był dowódcą saperów armii Warszawa broniącej Warszawy – aż do kapitulacji. Po kampanii wrześniowej przebywał w obozie jenieckim w Murnau.Po uwolnieniu z niewoli 29 IV 1945 przebywał krótko na terenie Niemiec, po powrocie z niewoli zgłosił się do służby wojskowej i został przyjęty do L.W.P. ale w 1946 roku, ze względu na stan zdrowia, został przeniesiony do rezerwy. Pozostał w Warszawie, gdzie pracował w budownictwie przy odbudowie stolicy. W 1956 roku na Politechnice Warszawskiej ukończył wydział budownictwa i otrzymał dyplom inżyniera. Zmarł 21 lipca 1989 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim.

Ordery i odznaczenia:

• Order Polonia Restituta V kl.
• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari – 1939
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – 1922
• Krzyż Walecznych trzykrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

*****

sierż.  Ludwik Grzelka

Pamiątkowe fotografie sierżanta Ludwika Grzelki, żołnierza walczącego w armii Andersa w Afryce i pod Monte Cassino. Szlak bojowy opisany w Książeczce Wojskowej. ( Zbiór rodziny Zbierskich.)

*****

Marcin Marcinowski

 

Archiwalne zdjęcia Marcina Marcinowskiego, żołnierza dwóch wojen, w mundurach z I Wojny Światowej i z Wojny Bolszewickiej. Ostatnie dwie fotografie to zdobycze wojenne 3 pułku Strzelców Wielkopolskich w Wojnie Bolszewickiej pod Bobrujskiem.

1. Pogrzeb Polskich żołnierzy w Bobrujsku. 3 . Wojsko Polskie w Bobrujsku.

1,2 . Kawaleria.  3 . Pancerniacy z Poznania z lat trzydziestych, drugi z prawej to zaginiony czołgista z 1939r, Bronisław Szelejewski. 4. Policjanci, prawdopodobnie jeden z nich to Szymurski.

*****

Stanisław Błaszak

 

1	2	3	4
5	6	7	8
9	10	11	12

1, 2.   Stanislaw Błaszak

3.     List żołnierza z frontu z Egiptu do domu rodzinnego.

4, 5 .    Opis szlaku bojowego i zaangażowania społecznego po II Wojnie Światowej.

6.      Zdjęcie z pierwszego wcielenia do wojska w 1928r.

7.     Tel Awiw w 1943r.

8, 9 , 10.     Walki i pobyt w Palestynie

11.    Kurs kierowców w Iraku w 1943r.

12.   Irak 1943r. ( Wszystkie fotografie ze zbioru rodziny Błaszaków)

 

1.Służba w WP po 1945r. 2.Zdjęcie z I Wojny. Na fotografii drugi z prawej to Tomasz Reimann. W tym oddziale wszyscy żołnierze byli Polakami i w czasie Powstania Wielkopolskiego przeszli na Polską stronę. 3. Korpus podoficerski Sołacz.

*****

sierż. Tomasz Zawisła

 

Tomasz Zawisła, Powstaniec Wielkopolski, od maja 1922 r. służył  w Straży Granicznej w Odolanowie, w 1935 r. przeszedł na rentę (lub emeryturę?)
W Sulęcinku rodzina zamieszkała w latach 30, do Swarzędza przeprowadzili się w 1937/1938 r. Zmarł 26.02. 1980 r.
Odznaczony został Wlkp. Krzyżem Powstańczym (1958), Medalem „Polska Swemu Obrońcy”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Długoletnią Służbę, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości 1918-1928.

*****

strzelec Leon Kuźniak

 

1- 3 Dokumenty wojenne strzelca Leona Kuźniaka, żołnierza broniącego Polski w 1939r, jeńca wojennego, więźnia stalagów. 4. Uhonorowanie przez Radę Państwa pana Leona Kuźniaka. 5, 6, 7. Fotografie z 1939r. i dowód osobisty.

 

*****

 

Plut. Stefan Bylebył

Powstaniec Wielkopolski o bitwie o Szubin.

Kurier Średzki  nr 9 1935r.

 

*****

 

Tadeusz Pawlik

 

Szymon Jankowiak ur. 20. 10. 1912r. uczestnik wojny obronnej 1939r. zwiadowca. We wrześniu 1939r. walczył pod Kutnem i nad Bzurą, gdzie został wzięty do niewoli.

 

*****

Saper Stefan Zawodny.

 

Stefan Zawodny ur. 27. 08. 1917r.  saper. We wrześniu 1939r walczył z Niemcami w Lesznie, Śremie, Kutnie i Warszawie. Wzięty do niewoli.

 

*****

Szeregowy Tomasz Jankowiak.

Tomasz Jankowiak ur. 29. 11. 1913r. uczestnik wojny obronnej 1939r. Ranny nad Bzurą. Przebywał w szpitalu w warszawie. Zwolniony do domu, następnie wywieziony do Niemiec na przymusowe roboty. Odznaczony Medalem Zwycięstwa i Wolności.

*****

Podporucznik Kazimierz Dropek.

Kazimierz Dropek urodził się w 26 01 1912r. w Zielnikach. Jako kapral brał czynny udział w obronie Polski we wrześniu 1939r. Po wojnie osiedlił się w Sulęcinku a jego rodzina mieszka tu do dziś.

*****

Jan Moszczyński

Jan Moszczyński urodzony 27 05 1908r. służył w Wojsku Polskim w okresie od 1 09 1939r do 23 09 1939r. i brał czynny udział w wojnie obronnej. Trafił do obozu jenieckiego a następnie jako więzień polityczny przebywał w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen do czasu wyzwolenia.

*****

Władysław Łopatka

 

Władysław Łopatka urodzony 27 07 1915r. w Brodowie. Szeregowy, kanonier w czasie wojny obsługiwał działa artyleryjskie.

*****

Ludwik Jędrzejczak

Ludwik Jędrzejczak ur. 10.08. 1910r. żołnierz Armii Poznań, brał udział w 1939r. w bitwach pod  Łowiczem, Łęczycą i Kutnem. 23 września dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał dwa miesiące. Odznaczony Medalem Zwycięstwa i Wolności.

*****

Franciszek Kędziora

Szeregowy Franciszek Kędziora urodzony 01. 12. 1910r. Został zmobilizowany w sierpniu 1939r. do Kowla. Walczył pod Hrubieszowem gdzie dostał się do  sowieckiej niewoli. W drodze wymiany jeńców trafił do  Niemieckiego stalagu gdzie pracował do 1945r.

*****

Marian Szymkowiak

Marian Szymkowiak , choc nie walczył na wojennych frontach to w Sulęcinku wiele się mówiło o jego losie w czasie wojny. Urodził się w Tadeuszewie , w katolickiej rodzinie, uczulonej na krzywdę i los drugiego człowieka. Jego ojciec Wawrzyn, w czasie wojny ukrywał w stodole przed Niemcami księdza Juszczaka . Marian przed wojną służył w jednostce wojskowej w Jarocinie. W Sulęcinku ożenił  się z Heleną z d. Kubiak i prowadzili gospodarstwo rolne.         W czasie wojny na ziemie Szymkowiaka ochoty nabrał Kristian Jahns, spokrewniony z sołtysem Baumgartem.  Jahns dowiedział się, że Szymkowiak wychodowanego tucznika nie oddał na kontyngent, lecz sprzedał prywatnie. Polakom w tym czasie nie było wolno sprzedawać wieprzowiny i  posiadać więcej niż 20 marek w gotówce. Jahns z kilkoma Niemcami schwytali Szymkowiaka, za lejce powiesili  w stodole i ciężko torturowali.  Domagali się, by powiedział co zrobił ze świniakiem. Marian nie przyznawał się do winy. Niemcy stwierdzili, że jeżeli znajdą w domu więcej niż 20 marek to Szymkowiaka zabiją. Wszystko to podsłuchiwała żona Helena, która pobiegła do domu i w piwnicy zagrzebała nadmiar pieniędzy. Niemcy zrobili rewizje i znaleźli tylko 20 marek, wobec czego Mariana uwolnili. Niemcy nie dali za wygraną i doprowadzili do  przejęcia  ziemi Szymkowiaków przez Niemców.  Rodzina Mariana dostała nakaz opuszczenia gospodarstwa i skierowanie na roboty przymusowe do Niemiec.

 

1. Marian Szymkowiak, 2,3. Jednostka wojskowa w Jarocinie. 4,5,6. Rodzina Szymkowiaków na robotach przymusowych w Niemczech.